D’equí unos díis, torna otra vegada eso de cumplir años… de nueu. Non ye que-y tenga rocea, non. Ye que paez que sólu-y damos vraera importancia a un díi ya escaecemos otros 364 (cuandu non ye bisiestu)… Ya ye lo que me voi dando cunta colo de cumplílos: dexamos pasar munchos díis esin cellebrar ya, asina, tamién dexamos de vivir ya compartir esos outros pequeños migayinos que tamién formen parte de la nuesa vía.
Ya la vía d’un ye perimportante; ta pernidiu. Poro, pa la humanidá, non lo ye tantu. Ye como lo que falaba, va unos díis, alrodiu de los árbores; que llevan equí, nel planeta, muncho más tiempu que nosotros ya non somos capaces d’entrugános que ye lo que faen p’algamar ese ésitu (aparte de que son muncho más llonxevos que los humanos). Ya güei, apenas a 24 hores de tornar cumplir años, viénme a Seguir leyendo